สวนไผ่ซางหม่น
สวนไผ่ซางหม่นและไผ่เลี้ยงอื่นๆ
แนวสวนไผ่ซางหม่น

ชื่อสามัญไผ่ซางหม่น
ชื่อวิทยาศาสตร์ Dendrocalamus sericeus Munr
ชื่ออื่นๆ ไผ่ซางหม่น ไผ่นวลราชินี
ถิ่นกำเนิดและประวัติความเป็นมา
ไผ่ซางหม่น เป็นไม้วงศ์หญ้า (Gramineae) วงศ์ย่อย Bambusoideae เป็นไม้ไม่ผลัดใบ ขึ้นเป็นกอ ลำต้นเป็นปล้องๆ ไผ่ซางหม่น เป็นไผ่สายพันธุ์พื้นเมืองที่พบมากเฉพาะในพื้นที่ภาคเหนือ แถบจังหวัด เชียงใหม่ แพร่ ลำปาง และลำพูน แต่ด้วยลักษณะพิเศษที่ลำมีขนาดใหญ่ ลำตรง แข็งแรง เนื้อไม้หนา สวยงาม กิ่งแขนงน้อย สูงประมาณ 25-30 เมตร สามารถใช้ประโยชน์ได้ตลอดทั้งลำ ทำให้ไผซางหม่นกลายเป็นที่ต้องการของตลาด ขายได้ราคาดี นิยมนำมาผลิตเป็นเฟอร์นิเจอร์ ไม้ไผ่คุณภาพดี จนเป็นที่ขนานนามว่า “เพชรแห่งล้านนา
ที่มา : สถาบันวิจัยพืชสวน

ไผ่กิมซุง
Bambusa beecheyana
ลักษณะทั่วไป
ไผ่กิมซุง หรือ ไผ่ตรงลืมแล้ง จัดอยู่ในพืชตระกูลหญ้า ลำต้นมีข้อปล้องชัดเจน เป็นเอกลักษณ์ของพืชตระกูลหญ้า โดยลักษณะที่โดดเด่นทางกายภาพของไผ่ตงลืมแล้งที่สามารถสังเกตุเห็นได้อย่างชัดเจนก็คือ มีข้อปล้องนูนเด่นเห็นได้ชัดเจน สีของลำปล้องเป็นสีเขียวเข้ม เป็นมัน ไม่มีขน ลำอ่อนมีนวลสีขาวปกคลุม เนื่อในลำปล้องจะค่อนข้างตัน ไม่กลวงเหมือนไผ่ทั่วไป ให้หน่อขนาดค่อนข้างใหญ่ (1.5-3กก./หน่อ) มีเสี้ยนน้อย เป็นไผ่ประเภทเหง้ากอขนาดกลาง ต้นสูง 15 เมตร เส้นผ่าศูนย์กลางลำต้น 7-12 ซม. ปล้องยาว 25-45 ซม. เนื้อหนา 1.5-2 ซม
การกระจายพันธุ์
เป็นไผ่พื้นเมือง ทางตอนใต้ของประเทศจีน มีเขตกระจายพันธุ์ในเขตร้อนทั่วไป
ข้อมูล : สำนักเศรษฐกิจการป่าไม้

ไผ่เลี้ยง Bambusa Sp.
ลักษณะทั่วไป
เป็นไผ่ขนาดกลาง ลำต้นตรงสีเขียว เนื้อหนา เส้นผ่านศูนย์กลาง ประมาณ 3-7 เซนติเมตร สูง 8-12 เมตร หน่อสีเขียวอมเหลือง ไม่มีขนที่กาบใบ ต่างกับไผ่รวกที่มีขนาดใกล้เคียงกัน หน่อสีเขียวเทา เปลือกหน่อสีแดงเรื่อๆ ลักษณะพิเศษคือไม่มีหนามหรือขนระคายเคืองเหมือนไผ่ชนิดอื่นๆ ลักษณะคล้ายไผ่สร่างไพร ที่พิเศษกว่านั้น คือ ไผ่เลี้ยงสามารถให้ผลผลิตหน่อไผ่ได้ตลอดทั้งปี
การกระจายพันธุ์
สามารถพบได้ทั่วไป โดยเฉพาะในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และในพื้นที่จังหวัดปราจีนบุรี ตราดและระยอง
ข้อมูล : สำนักเศรษฐกิจการป่าไม้